Brunað um Laos

Miðvikudaginn var tókum við á móti Guðrúnu og Tomma í Bangkok sem voru mætt í asíuna fögru eftir jól á Ítalíu. Fórum við beint í að rölta um götur Bangkok, skoða gamla markaði, borða góðan götumat og fleira.

Godur gotumaturinn i Bangkok

Við fjögur skelltum okkur, ásamt Hiro, Japana sem við kynntumst í Nepal, á ekta thailenskan kvöldverð þar sem maður velur sér hrátt kjöt og grænmeti og steikir svo sjálfur á grilli sem er á miðju borðinu. Þarna var svo thailensk hljómsveit að spila. Þetta var voða kósý og vorum við einu útlendingarnir sjáanlegir þarna í ágætum radíus. Áttum svo skemmtilegt og áhugavert kvöld þar sem Þorri fékk loksins að sjá hvað Khao San gatan hefur upp á að bjóða að kvöldi til. Vorum við í félagsskap fleiri ferðamanna og Thailenskra klæðskiptinga eða „Lady boy“ eins og þeir kalla sig sjálfir, þar sem dansað var fyrir utan bankann langt fram eftir nóttu með viskýfötu við hönd. Daginn eftir var slakað á og skellt sér í nudd sem klikkar aldrei en eitthvað er nú Þorri hræddur við þessar Thailensku og situr frekar yfir fótboltanum með bjór heldur en að láta teygja svona á sér, stirði maðurinn sem hefði nú aldeilis gott af þessu. Um kvöldið áttum við svo rútu til Nong Khai sem er fallegur bær alveg við landamæri Laos.

Þessi bær er rétt hjá Udon Thani, bænum sem Gréta bjó í 2006-2007, við stoppuðum því miður ekkert í Udon Thani en Grétu fannst mjög gaman að sjá aftur fornar slóðir og að fara eftir veginum sem hún fór í skólann á hverjum morgni. Stoppuðum heldur ekkert í Nong Khai heldur drifum okkur yfir Mekong ánna þar sem Laos beið okkar með eftirvæntingu. Allt gekk voðalega vel fyrir sig á landamærunum og fyrr en varði vorum við sest upp í eina af „local“ rútunum á leiðinni til Vang Vieng. Það hljómar ekkert athugavert við „Local“ rútu en maður fer ekki í þær ef maður ætlar að flýta sér en þær geta verið mjög skemmtilegar og áhugaverðar ef maður hefur allan tíma heimsins, eins og við. Svona rútur stoppa fyrir hverjum sem veifar á götu úti og þau passa sig að engin sæti séu ónotuð. Við fjögur sátum í kremju á aftasta bekk með mesta lagi 15 sentimetra fótapláss fyrir framan okkur og þessi ferð (um 150 km) sem tekur venjulega 3 klukktíma tók 7 í þetta skiptið. Ástæðurnar fyrir því voru ekki bara mörg stopp fyrir veifandi fólki á leiðinni heldur virtust allir þurfa að pissa á 5 mínútna fresti, vegirnir voru í virkilega slæmu ásigkomulagi og auðvitað sprakk á einu dekkjanna og þurfti að skipta á miðri leið. Náðum til Vang Vieng fyrir myrkur og fundum þetta fínasta gistiheimili. Vang Vieng er mikill ferðamanna- og partýbær, umhverfið var eins og klippt út úr póstkorti það er svo fallegt. Tókum því rólega um kvöldið, kíktum á bar og gripum í spil.

Hellirinn i Vang Vieng

Á gamlársdag leigðum við okkur mótorhjól til þess að skoða okkur betur um, keyrðum um moldótta sveitavegina í gegnum ótal falleg lítil þorp innan um hrísgrjónaakra þar sem fólk var á fullu í sínu daglega amstri. Eftir að hafa villst nokkrum sinnum og smá fjallgöngu komumst við að aðal hellinum sem var gríðalega stór og fallegur. Auðvitað tók vasaljósið okkar upp á því að bila þannig að við sáum ekki nema brot af hellinum. Eftir svitabað í hellinum fórum við í Bláa lónið sem rann þar fyrir neðan, nafn sem þeir stálu klárlega frá okkur Íslendingum. Þetta var hluti af á sem rennur þarna í gegn með fjölda lítilla fiska sem svamla með fólkinu og stóru tréi sem hægt er að stökkva úr niður í vatnið. Eftir að hafa baðað okkur settumst við í lítið tréskýli við ánna og snæddum ferska ávexti á meðan við þornuðum. Á leiðinni heim fundum við mjög góðan lífrænan veitingastað í litlu smáþorpi, þar héngum við í hengirúmum á meðan við biðum eftir matnum með frábært útsýni yfir ánna og fjöllin í kring. Eftir að hafa skolað af sér allt rykið og drulluna eftir daginn héldum við út á lífið ásamt hinum útlendingunum í bænum. Áramótamaturinn þetta árið var nokkuð frábrugðin því sem við eigum að venjast, kjúklingaréttur, papaya salat og vorrúllur en engu að síður gríðarlega gott. Við vorum staðsett úti á miðri götu þegar klukkan sló 12 og fögnuðum nýja árinu með nokkrum kellingum sem stóðu á horninu og elduðu pönnukökur, við hlupum inn á næsta bar þar sem við fengum frí viský skot í tilefni dagsins. Skemmtum okkur síðan fram eftir nóttu ásamt hinum heimilislausu útlendingunum við varðeld og sáum heilar þrjár ragettur.  Hér var hvorki Geirmundur né Bjartmar að spila en náðum við engu að síður að skemmta okkur konunglega.



Gudrun, Greta og kommarnir



Við byrjuðum árið 2012 með því að leigja okkur dekkjaslöngu (svona eins og maður renndi sér á niður Skúlahornið hér í denn) og flutum niður aðal partý ánna. Þetta er sport sem mikið er stundað í þessum bæ og gengur út á það að fljóta niður ánna og stoppa á sem flestum börum sem eru staðsettir meðfram ánni og fá sér drykk. Barirnir eru útbúnir stórum leiktækjum eins og risa rennibrautum, stökkpöllum, rólum og vegasöltum. Fjörið byrjar á efsta barnum og er partýhluti áinnar um 4 km. Eftir nokkra kílómetra í ánni gáfust við hins vegar upp fyrir kuldanum þar sem sólin var horfin á bak við fjöllin og fundum við mann sem var tilbúinn að skutla okkur á bátnum sínum að næsta tuk tuk. Um kvöldið tókum við því síðan bara rólega enda þreytt eftir fjör dagsins.

Á mánudaginn leigðum við okkur aftur vespur og rúntuðum um. Byrjuðum á því að keyra að litlu fjalli sem átti að vera auðvelt að klifra upp, fjallgangan var örlítið strembnari en við bjuggumst við en gekk þó ágætlega. Þaðan lá leiðin að helli með lóni fyrir framan til að synda í. Að sjálfsögðu gekk dagurinn ekki slysalaust fyrir sig og bilaði vespan okkar á leiðinni að hellinum. Guðrún og Tommi brunuðu aftur á vespuleiguna til að ná í viðgerðarmann en Þorri þurfti að gjöra svo vel og teyma vespuna alla leiðina til baka að fjallinu. Eftir að hafa fengið nýja vespu brunuðum við meðfram partýánni og fundum okkur mjög notalegan stað og snæddum Laos mat við ánna umkringd heimamönnum sem vakti mikla lukku meðal þeirra. Staðurinn sem við vorum á var svona local staður þar sem heimamenn koma með fjölskyldurnar, borða góðan mat og drekka viský á meðan börnin svamla um í ánni. Aðal skemmtiefnið eru drukknu útlendingarnir sem fljóta framhjá á dekkjunum sínum í misgóðu ástandi. Við keyrðum síðan ennþá lengra upp ánna og langt frá öllu partýstandi fundum við fallegan stað við árbakkann þar sem fólk frá nærliggjandi þorpum kom saman til að baða sig.

Á þriðjudeginum beið okkar síðan rútuferð til Luang Prabang og eins og svo oft áður gekk hún ekki vandræðalaust. Rútan sem tók okkur á rútustöðina stoppaði á einhverri ferðaskrifstofu og skildi þar eftir miðana frá öllum farþegunum, þ.a.l. höfðum við enga miða í höndunum og því engin sæti merkt okkur. Okkur var vísað inn í rútu sem leit ágætlaga út en þegar inn kom sáum við að engin sæti voru laus fyrir okkur, því næst var okkur bent á aðra rútu sem var tóm. Eftir að hafa sett töskurnar niður í farangursgeymsluna og fundið okkur sæti var okkur tilkynnt að þetta væri ekki rútan til Luang Prabang heldur væri það önnur rúta. Auðvitað var enginn starfsmaður lengur til staðar og þurfti Þorri ásamt öðrum ferðamanni að troða sér inn í farangursgeymsluna og koma töskunum út til allra hinna. Allt er þegar þrennt er og reyndist næsta rúta sú rétta. Þar sem þetta var tveggja hæða rúta vorum við með besta mögulega útsýnið því við sátum fremst í rútunni og vorum alveg við gluggan og höfðum nánast 180° útsýni yfir fjöllin í kring. Vegurinn var þessi týpíska ein og hálf breidd og flautan ræður ríkjum. Þetta voru allt hlykkjóttir fjallvegir og þverhnýpi fyrir neðan, sáum t.d. eitt stykki vörubíl í klessu langt fyrir neðan vegin í einni af u-beygjunum. Bílstjóranum tókst líka að losa heiminn við eins og eitt stykki hænuunga og kettling, skemmtilegast var þó að fylgjast með mannfólkinu sem bjó í um hálfan metra frá veginum allt í kring. Þar hlupu börnin um berrössuð á meðan gömlu konurnar sátu naktar hliðina á veginum og böðuðu sig, þarna var líka eitt stykki partý og hoppuðu þar kampakátir karlar og vinkuðu bílunum sem keyrðu framhjá. Við komum í bæinn um kvöldið og römbuðum beint inn á aðalsmerki bæjarinns sem er risa kvöldmarkaður þar sem er til sölu mikið af fallegum munum, við ákváðum þó að bíða með spreðið því við vorum nokkuð þreytt eftir rútuferðina.

Thorri fekk ad labba heim med bilada vespuna

Á miðvikudaginn gegnum við um bæinn og skoðuðum stærsta og merkasta hofið hér í bæ, okkur finnst þessi hof öll nokkuð svipuð og létum okkur nægja að njóta sólarinnar á neðsta pallinum á meðan Guðrún og Tommi borguðu sig inn og gengu upp á topp. Þar sem við stoppuðum sáum við hin ýmsu Búddalíkneski ásamt stórri holu sem þeir vilja meina að sé fótspor sjálfs Búdda. Við skoðuðum svo seinna lítið og skemmtilegt safn um Laos og menningu þeirra. Ferðinni var síðan heitið út á litla eyju þar sem við gengum í gegn um lítið þorp og skoðuðum búðirnar þeirra. Leiðin til baka á gistiheimilið lá síðan meðfram Mekong ánni og var mjög falleg. Um kvöldið spiluðum við UNO á belgískri krá og höfðum það gott.

Tubing fjör

Í dag leyfðum við okkur þann munað að sofa út og þar af leiðandi gerðum við ekki mikið, sátum aðeins við Mekong ánna og reyndum að fara í sund en auðvitað var sundlaugin á fína hótelinu aðeins ætluð gestum, urðum fyrir smá vonbrigðum en hugguðum við okkur með því að fá okkur góðgæti í skandinavísku bakaríi sem leynist hér í bæ. Gréta var ekki enn búin að jafna sig eftir gotteríið og fór í dekur til að toppa daginn.

Planið er að skoða gríðarfallega fossa á morgunn og skella okkur í sund undir þeim í staðin.

Thorri ad slaka a eftir matinn :)

Vang Vieng