Gleðilegt nýtt drekaár

Dvöldum bara eina nótt í Ninh Binh því við vorum orðin svo örvæntingafull að komast í betra veður því þar eins og annarsstaðar í norður Víetnam var þoka, rigning og kalt alla daga. Létum samt veðrið ekki stoppa okkur í að skoða þetta fallega svæði í kringum þennan annars óspennandi bæ. Þetta var svolítið eins landslag og í siglingunni okkar áður í Bai Tu Long bay, grænir kalksteinsklettar (e. Limestone) allt í kring. Leigðum okkur mótorhjól fyrir daginn klædd fallegu regnslánnum okkar tilbúin að mæta rigningu dagsins. Brunuðum um fallegar sveitir og lítil þorp, ætluðum okkur svo að skoða eitt hof þarna en hvort sem það var mótorhjólið eða kunnátta okkar á því komumst við ekki upp að því vegna mikillar drullu og leðju. En eins og með hof yfir höfuð skoðum við þau aðallega af skildurækni frekar en áhuga þannig að við grétum þetta ekki mikið. Fórum í staðinn í mjög fallega siglingu á æðislega fallegu stöðuvatni með risaháa kletta allt í kring, þarna voru flest fjöllin hol að innan svo við silgdum í gegnum þau mörg. Um kvöldið fórum við svo út að borða með mjög furðulegu samansafni af allskonar fólki, það var þögla kínverska pían, snarklikkaður heimsspekingur frá Spáni, miðaldraður furðufugl frá Hollandi, venjuleg stelpa frá Ástralíu og svo við.. vitum svo sem ekki hvað við erum á þessum lista. Þurftum svo frá að hverfa þegar háværar umræður um fasteignagjöld í heiminum byrjuðu því við áttuðum pantaða rútuferð til Hue þarna seinna um kvöldið.

Sváfum alveg ótrúlega vel í svefnrútunni og mættum hress tilbúin að takast á við næsta bæ sem hét eins og áður sagði Hue en þar var auðvitað rigning svo við skelltum okkur aftur í regnslánnar og skoðuðum það sem bærinn hafði upp á að bjóða. Við vissum í rauninni ekki neitt um þennan bæ áður en við komum en þetta er svona bær þar sem flest allir stoppa í þannig að við ætluðum ekkert að vera neitt öðruvísi og stoppuðum þar líka. Komumst svo að því þegar leið á daginn og eftir smá lestur í elsku Lonely Planet bókinni að þessi bær höfðaði ekki mikið til okkar, mikið af hofum og fornborgum löngudauðra keisara. En til þess að gera eitthvað yfir þennan grámyglulega rigningardag ákváðum við að skoða fornborg löngudauðra keisara. Löbbuðum þar um í dágóðan tíma, rústir eftir rústir og í lokinn vorum við sammála um að gullfiskarnir í tjörninni voru mest spennandi þarna inni og gáfum þeim því að borða og gerðum mikla veislu úr. Þrátt fyrir áhugaleysi og rigningu skemmtum við okkur nokkuð vel þennan daginn. Pöntuðum okkur samt rútu að næsta bæ strax næsta morgunn.

Hoi An var næst á dagskrá og er þekktur fyrir alla klæðskerana sína. Strax á fyrsta degi vorum við mætt til eins klæðskerans sem fólk hafði mælt með fyrir okkur. Við fengum gríðarþykka vörulistabæklinga og einfaldlega bentum á það sem okkur langaði í, völdum efnið og þar á eftir voru tekin mál af okkur og við áttum að koma svo í mátun daginn eftir. Gréta pantaði sér kjól, peysu, kápu og sérsmíðuð stígvél á meðan Þorri lét sníða á sig jakkaföt, skyrtur og frakka og það má segja að þetta hafi verið gjöf en ekki gjald nánast bókstaflega. En þetta var nú ekki nóg svo Þorri fór og pantaði sér gleraugu sem kostuðu tæplega 10% af því verði sem þau myndu kosta á Íslandi.

Þorri hjá augnlækninum

Daginn eftir var allt saman mátað og látið laga það sem þurfti að laga fengum svo allt afhent um kvöldið, allir gríðalega sáttir og þetta leit meira að segja út fyrir að vera vandað. Sennilega draumur hverrar stúlku að komast í þennan bæ þar sem þú getur komið með mynd af hverju því sem þig langar í og þeir gera það

nákvæmlega eins, svo borgar maður nánast ekkert fyrir það, en jæja svo kemur það í ljós seinna hvernig gæðin eru. Þetta var svo fyrsti dagurinn okkar í Víetnam sem sást til sólar og gerði það allavegana Grétu mjög hamingjusama, sérstaklega þar sem það var sundlaug við hótelið okkar. Við skelltum okkur því á sólbekkina og Gréta er búin að læra það að ef Þorri á að liggja þolinmóður við hliðiná henni og hlustað á brúnku vitleysuna í henni þá verður hún einfaldlega að láta bjórinn flæða til hans, það snarvirkar og allir eru sáttir. Fórum síðan á markaðinn í bænum og var margt skemmtilegt að skoða og kaupa þar, þetta var bara eitthvað svo krúttlegur bær í alla staði svo ekki sé minnst á kökurnar á kaffihúsunum. 

Það var einhver slappleiki í Grétu næsta dag þannig að við tókum því bara rólega upp á herbergi og gerðum lítið annað en að horfa á Discovery en það er ágæt leið til að hlaða aðeins batteríin því við vorum búin að vera alveg á fullu síðan við komum til Víetnam. 

Næsta kvöld var svo svefnrútuferð til Nha Trang þar sem við erum enn og hér lætur sko sólin sig ekki vanta, en það er bara svo gott að vera sólarmegin í lífinu.. Ok, við getum samt ekkert verið að kvarta þið með allan snjóinn ykkar heima á Íslandi, en við erum ekki þar svo við megum alveg vera með og kvarta svolítið líka. Löbbuðum mikið hér um bæinn fyrsta daginn en bærinn liggur við gríðarlega langa strandlengju. Í gær fórum við í rosalega flottan vatnsrennibrautargarð og tívolí sem er hér á eyju rétt fyrir utan bæinn, tókum heimsins lengsta „cable car“ eða snúru bíl (mjög lausleg þýðing, vitum ekki hvort það sé til íslenskt orð yfir þetta) en það flutti okkur yfir sjóinn frá meginlandinu yfir til eyjarinnar. Það má segja að við höfum fundið börnin í sjálfum okkur og renndum okkkur hverja ferðina á eftir annarri í sundlaugagarðinum og létum skamma okkur í gegnum gjallarhorn í sjónum, kútarnir máttu víst ekki fara út í sjóinn, dísus aldrei má maður neitt. Eftir að hafa æslast í sundinu tók tívolíið við og gríðarlega flott gosbrunnasýning ásamt því að við skelltum okkur í 4D bíó og óteljandi spilakassa og klessubíla. Þar sem ekki var mikið um gesti þennan daginn vorum við bara tvö í rússíbananum og gátum því farið eins margar ferðir í röð og við vildum og fengum klessubílabrautina útaf fyrir okkur.

Sáttur með afraksturinn

Vorum þarna því frá 10-21 og dauðþreytt eftir allt saman en eins og sönnum Íslending sæmir vöktum við eftir handboltaleiknum (byrjaði um miðnætti) einungis til þess að verða fyrir miklum vonbrigðum.

Rólegur eftir bjórinn

Í dag ætluðum við í skoðunarferð hér um eyjarnar en þar sem öryggisvörðurinn í lobbýinu í gær var svo blindfullur gátum við ekki pantað þessa ferð hjá honum því við skildum ekki orð af því sem hann sagði hann var svo þvoglumæltur. Við létum okkur því bara nægja í dag að liggja á ströndinni hérna fyrir framan hótelið okkar.

Á morgun er svo gamlársdagur og er mikill spenningur í heimamönnum, mikið drukkið og mikið sungið karaókí. Nýárið þeirra telur þrjá daga frá 23.-25. janúar en þá er víst allt lokað og getur jafnvel verið erfitt að finna matsölustaði yfir þennan tíma. Þessi hátíð er svipað mikilvæg fyrir þau og jólin fyrir okkur. Á þessum tíma koma allar fjölskyldur saman og borða mikið af mat þetta er einnig einu frídagar ársins fyrir lang flesta en samkvæmt því sem heimamenn hafa sagt okkur vinna flestir alla daga ársins nema þessa þrjá. Held að við getum prísað okkur sæla með okkar tvo frídaga í viku. En launin þeirra eru bara svo lág að þau geta ekki

misst úr vinnu og yfirleitt sér maður sama fólkið í vinnunni frá því eldsnemma um morguninn til seint á kvöldin, hittum til dæmis eina sem hafði farið í frí til Malasíu og á sjö dögum þar eyddi hún árslaunum sínum.

Gréta í mátun

Víetnamar eru mjög hjátrúarfullir og lentum við svolítið í því um daginn þegar við ætluðum að taka út pening í hraðbanka en málið var að þeir voru allir tómir. Þegar við spurðum fólk afhverju það væri sögðu þau að Víetnamar tryðu því að ef þeir byrja nýja árið með mikið af peningum munu þeir græða meira það árið, þannig að þeir fara allir í hraðbankana og taka út eins og þeir geta af seðlum til þess að byrja nú nýja árið rétt. Gjaldmiðillinn hér er líka nokkuð skemmtilegur og maður er milljónamæringur á hverjum degi hér því yfirleitt erum við að taka út tvær milljónir í hvert sinn en það

jafngildir 12 þúsund krónum.

Við erum líka búin að vera dugleg að smakka nýja hluti hér í Nha Trang og nú getum við strokað út af listanum krókódíl, strút og smokkfisk.

Þorri ásamt hinum börnunum í tívolíinu

Hótelherbergi á hjólum

Þorri að narta í krókódíl